Seasons of Blossom: ตอนที่ 5-6

Seasons of Blossom: ตอนที่ 5-6

โดย Mistyisles

ปัญหาของการโกหก — แม้กระทั่งเพื่อปกป้องความรู้สึกของคนอื่น — ก็คือมันมักจะกลายเป็นเรื่องโกหกมากขึ้นและยิ่งทำให้รู้สึกเจ็บปวดมากขึ้นไปอีก และในขณะที่นักเรียนของเรากำลังเรียนรู้เรื่องราวทั้งในอดีตและปัจจุบัน ยิ่งซ่อนตัวตนที่แท้จริงของตัวเองไว้มากเท่าไร การสนับสนุนก็จะยิ่งน้อยลงเท่านั้นที่สามารถให้และรับจากผู้อื่นได้

ตอนที่ 5-6

เมื่อโบมีและจินยองประกาศว่าพวกเขากำลังออกเดทกัน เพื่อน ๆ ของพวกเขาก็ตะลึง — แต่ไม่มีอะไรมากไปกว่าซุนฮี เธอชี้ให้เห็นอย่างฉุนเฉียวว่าไม่มีบริบทใดที่พวกเขาจะต้องสนิทกันมากพอที่จะกลายเป็นเพื่อนกัน นับประสาคู่รักที่แสนโรแมนติก

โบมีตัวแข็ง จินยองจึงมาช่วยเธอ เขาพัฒนาความรู้สึกที่มีต่อเธอขณะทำความสะอาดห้องศิลปะด้วยกัน เขาจึงขอเธอออกไป (ไม่ว่าเงื่อนไขของเขาที่ยอมจำนนต่อปริศนานี้คือชัดเจนว่า เธอ ถามเขาก่อนและ เธอ จะเป็นคนถูกทิ้งในที่สุด)

ดังนั้น การกระทำเล็กๆ น้อยๆ ของพวกเขาจึงดำเนินต่อไป ซอนฮีมองดูพวกเขาจากระยะไกลที่บูดบึ้งขณะที่โบมีทำให้แน่ใจว่าทั้งโรงเรียนเห็นว่าพวกเขาอยู่ด้วยกัน และจินยองก็เข้ากันได้ดีกับทุกสิ่งที่เธอแนะนำ เมื่อซุนฮีจับได้ว่าพวกเขาทะเลาะกันเรื่องข้อตกลง โบมีก็จับมือจินยองเพื่อแสดงให้เห็นว่าพวกเขากำลังมีความรักจริงๆ

หลังจากที่ซุนฮีจากไปและโบมีปล่อยแขน จินยองก็ปล่อยลมหายใจที่เขากลั้นไว้ ใบหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นสีชมพูเพียงเล็กน้อย เด็กถูกตีจริงๆ methinks

ในขณะเดียวกัน Jae-min ดูเหมือนจะพยายามอย่างดีที่สุดที่จะรักษามิตรภาพของเขากับ Bo-mi และขจัดความรู้สึกเจ็บปวดจากการถูกปฏิเสธของเธอ ช่วยให้เขาฟุ้งซ่านในรูปแบบของการเรียนรู้เกี่ยวกับฮามินจากโซมัง แต่อย่างที่โซมังตั้งข้อสังเกต เขาก็เหมือนกับฮามินมากที่เขาซ่อนความกังวลจากคนอื่นๆ และพยายามจัดการกับมันทั้งหมดด้วยตัวเขาเอง

ถึงกระนั้น เขาเข้าใกล้ที่จะเปิดใจให้โบมีมาก เมื่อซอนฮีพบข้ออ้างที่จะลากจินยองออกไปและปล่อยให้โบมีและแจมินอยู่ด้วยกันเพียงไม่กี่นาที โบมีถามถึงบทสนทนาของเขากับโซมัง และเขาบอกว่าเขามีอะไรจะบอกเธอ เร็ว ๆ นี้. ขณะที่พวกเขากำลังจะสาบานกับมัน อีกสองคนก็กลับมา และจินยองจับมือโบมีและประกาศว่าเขาพร้อมที่จะจากไป

ควบคู่ไปกับความสัมพันธ์ปลอมๆ ที่อาจพัฒนาไปสู่บางสิ่งที่มากกว่านั้น โซมังหวนนึกถึงจุดเริ่มต้นของความสัมพันธ์ของเธอกับฮามิน และทำให้ใจฉันแตกสลายอีกครั้งทุกครั้งที่เธอย้อนกลับไปในความทรงจำอื่น

ยิ่งโซมังใช้เวลากับฮามินมากเท่าไหร่ เธอก็ยิ่งตระหนักว่าประธานชั้นเรียนที่อบอุ่นและห่วงใยที่คนอื่นๆ รู้คือการกระทำ เขาจะมอบหลังหมูให้กับเด็กผู้หญิงที่ข้อเท้าแพลงในชั้นเรียนยิมอย่างนุ่มนวล แล้วบ่นไม่หยุดเกี่ยวกับอาการเจ็บหลังของเขาในห้องศิลปะ สำหรับโซมัง เขาไม่เคยเซ็นเซอร์การเสียดสีหรือการดูถูกนักเรียนคนอื่น แต่สำหรับใบหน้าของพวกเขา เขาเป็นคนอ่อนน้อมถ่อมตนและพูดจาไม่สุภาพ

คนที่เขาแสดงความอบอุ่นอย่างจริงใจคือแจมิน เขาไม่เคยลังเลที่จะรับสายของแจมินและให้การสนับสนุนทุกอย่างที่จำเป็น และเขาทำงานอย่างหนักเพื่อรักษาภาพลักษณ์ที่สมบูรณ์แบบและเป็นที่นิยมของเขาเพียงเพื่อป้องกันไม่ให้แม่ของเขา – และของแจมิน – กลับมา

แต่ยิ่งใช้เวลากับโซมังมากเท่าไหร่ก็ยิ่งอบอุ่นใจกับเธอมากขึ้นเช่นกัน อาจเป็นเพราะเขาไม่ต้องแสดงท่าทางและเธอก็ไม่กลัวที่จะพูดกลับและเรียกเขาว่าสองหน้าเมื่อทา . อยู่มาวันหนึ่ง หลังจากที่เห็นเธอยุ่งอยู่กับผมหน้าม้าที่ห้อยอยู่ในดวงตาของเธอ เขาเสนอว่าจะตัดมันให้เธอ แม้เธอจะลังเลใจ เธอก็ปล่อยเขาไป

เมื่อเธอลืมตาเพื่อเห็นผล เธอต้องใช้เวลาครู่หนึ่งในการสังเกตกระจกที่เขาถืออยู่ เพราะทั้งคู่ต่างยุ่งกับการจ้องตากัน เมื่อเธอส่องกระจกในท้ายที่สุด เธอก็กรีดร้องด้วยความตกใจเมื่อเห็นบาดแผลที่เขามอบให้เธอ

วันรุ่งขึ้นในชั้นเรียน เขาแก้ตัวเพื่อคุยกับนักเรียนที่นั่งข้างหน้าเธอ โดยวางมือบนโต๊ะทำงานของโซมัง เมื่อเขาเอามือออก เขาทิ้งกิ๊บติดผมไว้ที่นั่น พร้อมกับข้อความขอโทษเล็กๆ ที่น่ารักที่สุด

โซมังยังคงมีกิ๊บติดผมอยู่ในปัจจุบัน และสวมมันเมื่อพบกับแจมิน Jae-min ยอมรับว่าเขาไม่แน่ใจว่าจะคิดอย่างไรเกี่ยวกับเธอ เพราะพ่อแม่ของเขาติดต่อกับเพื่อนของ Ha-min ทุกคนเมื่อเขาเสียชีวิต และชื่อของ So-mang ก็ไม่เคยปรากฏ ด้วยรอยยิ้มเศร้า เธออธิบายว่านั่นเป็นเพราะพวกเขาเป็นเพื่อนสนิทกัน

บางครั้งก็เป็นความลับที่สนุก แต่บางครั้งก็เจ็บปวด ครั้งหนึ่ง เมื่อเดินผ่านฮามินและผู้หญิงอีกคนที่โถงทางเดิน โซมังก็หัวเราะอย่างไม่ตั้งใจขณะคิดว่าเขาไม่ได้ทำตัวเหมือนตัวเอง หญิงสาวเริ่มขุ่นเคือง หลังจากนั้นเธอและเพื่อนๆ ได้รุมล้อมโต๊ะของโซมัง ขู่ว่าจะตัดผมให้สั้นลงอีก ฮามินปกป้องเธอ แต่อ้างว่าเขาแค่กังวลว่าสาวๆ จะมีปัญหา และเขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าใครคือโซมัง ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถเข้าข้างเธอได้

การเผชิญหน้าทำให้โซมังมีรอยที่มือจากกรรไกรและหัวใจที่บาดเจ็บจากคำพูดของฮามิน แต่ต่อมาเขามาหาเธอในห้องศิลปะโดยก้มศีรษะต่ำ เขาไม่ได้ขอโทษอย่างชัดแจ้ง แต่เขาแสดงความเสียใจออกมาในขณะที่เขาวางผ้าพันแผลรูปผีเสื้อไว้เหนือรอยขีดข่วนของเธอแล้วจึงมอบกล่องทั้งหมดให้เธอเพื่อการวัดที่ดี

นั่นคือจุดเปลี่ยนในความสัมพันธ์ของพวกเขา ไม่นานหลังจากนั้น โซมังพบว่าห้องศิลปะถูกปลดล็อก และฮามินก็รอเธออยู่ข้างใน เขาพร้อมที่จะไปเที่ยวกับเธอนอกโรงเรียนและขอไปที่สตูดิโอศิลปะที่เธอบอกเขา

ดังนั้นในวันเสาร์ โซมังจึงพาฮามินไปดูสตูดิโอ แม้ว่าพวกเขาจะต้องแอบเข้าไปโดยใช้กุญแจสำรองก็ตาม แน่นอน ไม่นานหลังจากที่พวกเขามาถึง ผู้กำกับก็ปรากฏตัวขึ้น และทั้งสองก็ยัดตัวเองเข้าไปในตู้เก็บของเพื่อซ่อน

ยิ่งเราเห็นเรื่องราวของฮามินมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งน่าเศร้ามากขึ้นเท่านั้น ไม่ใช่แค่ฮามินที่สวยสมบูรณ์แบบที่ทุกคนคิดว่าพวกเขารู้การกระทำทั้งหมด แต่ยังไม่มีใครยกเว้นโซมังและแจมินที่ได้เห็นและรู้จักฮามินที่ห่วงใย ตำหนิ และขี้เล่นอย่างแท้จริง มีอยู่ ไม่น่าแปลกใจเลยที่โซมังจะเข้าหาแจมินและกังวลว่าเขาจะสามารถเปิดใจกับเพื่อนของเขาเองได้หรือไม่

ฉันหวังว่าไม่ว่าความรักของวัยรุ่นจะสั่นคลอนอย่างไร Jae-min และ Bo-mi จะไม่สูญเสียกันและกันในฐานะเพื่อนและผู้สนับสนุน ฉันคิดว่ามันค่อนข้างจะบอกว่าโบมีดูเป็นห่วงความรู้สึกของซอนฮีมากกว่าที่จะพลาดโอกาสที่จะมีความสัมพันธ์กับแจมิน และในขณะที่พวกเขาต่างส่งสายตาที่โหยหาไปยังอีกฝ่าย พวกเขาทั้งคู่ได้แสดงอย่างชัดเจนว่าความสุขของกันและกันที่สำคัญที่สุดคือ

เนื่องจากละครเวทีชอบเตือนเรามาก บางครั้งความสัมพันธ์ก็ขึ้นอยู่กับจังหวะเวลา และดูเหมือนว่าเรือลำนั้นอาจจะกำลังจะออกจากท่าเรือโดยไม่มีพวกเขา แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าพวกเขาจะยังเชื่อใจกันหรือพึ่งพากันไม่ได้ กันเมื่อจำเป็น

กระทู้ที่เกี่ยวข้อง