ตอนที่ 15-16 (ตอนจบ) » Dramabeans

เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 15-16 (ตอนจบ)

แท็ก

เมื่อเรื่องราวของเราดำเนินมาถึงจุดจบ ตัวละครของเราต้องเผชิญกับผลที่ตามมาจากการกระทำของพวกเขา และไม่ว่าจะแก้ตัวหรือหาข้อแก้ตัวเป็นสองเท่า เพราะในขณะที่เราแต่ละคนสามารถเล่นได้ด้วยมือที่เราแจกเท่านั้น เรายังคงต้องรับผิดชอบต่อการเลือกของเราเอง และเราไม่ได้อยู่ในเกมเพียงลำพัง เว้นแต่ว่าเราจะเลือกที่จะเป็น

ตอนที่ 15-16

อัยการรยูสอบปากคำโรวูม แต่เธอปฏิเสธที่จะตอบคำถามของเขา เครดิตของเขาดูเหมือนจะพยายามช่วยเธอด้วยวิธีของเขาเอง ปัญหาคือวิธีการของเขาไม่เป็นประโยชน์หากไม่มีหลักฐานที่ชัดเจนว่า 1) โรวูมไม่ได้ฆ่าคยองจา และ 2) เจย์เป็นผู้บงการมาตลอด Ro-woom ไม่มีหลักฐานนี้ แต่เธอมีแผนที่จะได้มันมา

การจุมพิตกันบนดาดฟ้าเป็นการเบี่ยงเบนความสนใจ ดังนั้นเธอจึงสามารถสะเดาะกุญแจตู้เซฟที่มูยองซ่อนปืนพกไว้ได้ ในขณะที่ Ro-woom รอหลายชั่วโมงที่จำเป็นจนกว่าการฟ้องร้องจะได้รับหมายศาล Mu-young ก็รวบรวมปืนพกและ Jeokmok Kids (เนื่องจาก Jay ได้ส่งสารไปฆ่าพวกเขาและทำลายระบบสนับสนุนของ Ro-woom) และฟักไข่ วางแผนที่จะแยกโรวูมออก

อย่างแรก เขามี Ro-woom ชื่อ Da-jung และ Nasa เป็นผู้สมรู้ร่วมคิดของเธอ ดังนั้นพวกเขาจะถูกเรียกตัวมาสอบปากคำ สิ่งนี้ทำให้พวกเขา มูยอง โรวูม และนักข่าววูอยู่ภายใต้ชายคาเดียวกัน มูยองนำกลวิธีขโมยกุญแจของโรวูมกลับมาใช้ใหม่ (แม้ว่าเขาจะเลือกใช้การจับมือแทนการจูบก็ตาม) และคนอื่นๆ ก็เล่นส่วนของตนในการหลบหนีอย่างไร้ที่ติ โรวูมเดินออกไปทางประตูหน้าทันที ดาจุงและนาซาถูกจับทันที เพื่อประกันความปลอดภัยในกรณีที่เจย์พยายามส่งมือปืนมาอีก (ริงโกะยังคงไม่ได้สติ แต่ถูกย้ายไปยังที่ปลอดภัยอย่างลับๆ)

จากนั้นเราจะตอบคำถามใหญ่: ไม่ Ro-woom ไม่ได้ฆ่า Kyung-ja ทั้งสองพูดคุยกันอย่างจริงใจเกี่ยวกับเจย์ — Kyung-ja ยอมรับว่าเธอมักจะอิจฉาที่ Ro-woom เข้าใจ Jay อย่างง่ายดาย Ro-woom ยอมรับว่าเธอต้องการความช่วยเหลือจาก Kyung-ja เสมอ — และ Kyung-ja ให้ Ro-woom เข้าถึง ห้องนิรภัยลับของเธอที่มี เกือบ ข้อมูลทั้งหมดที่จำเป็นในการปรักปรำเขา

แม้ว่าหลังจากนั้น Kyung-ja ก็ยังพยายามโน้มน้าวให้ Jay หนีไปกับเธอ “ใครจะรักเธอได้เท่าฉัน” เธอถาม แม้ว่าเขาจะให้ยาที่ทำให้ร่างกายอ่อนแอกินเข้าไปเพื่อเป็นการสร้างความมั่นใจและลงมือบีบคอเธอจนตาย

กลับมาที่สถานีตำรวจ ดาจองสารภาพอย่างง่ายดายว่าช่วยโรวูมหลบหนี เมื่ออัยการ Ryu เตือนว่าพวกเขาจะค้นบ้านของเธอ เธอจึงมอบกุญแจและกระทะปิดตาย “อย่าทุบทาง” เธอจัดแจงหลักฐานจากห้องนิรภัยของ Kyung-ja ในกล่องที่มีรหัสสีเรียบร้อยเพื่อให้อัยการ Ryu และทีมของเขาค้นหา (ฉันบอกว่าฉันรักเธอเหรอ?) เธอยังมีคำขอหนึ่งข้อ: Ro-woom จะส่งสัญญาณเมื่อถึงเวลาที่เหมาะสม ดังนั้นโปรดอยู่ที่นั่นเมื่อเธอทำ

Ro-woom และ Jay ตกลงที่จะพบกันตามลำพัง แม้ว่า Ro-woom จะนำเครื่องติดตามตัวมาด้วย (จริง ๆ แล้วมี 2 เครื่อง แต่ Mu-young ปลูกไว้เครื่องหนึ่งโดยที่เธอไม่รู้) เจย์ตั้งใจจะพาเธอไปกับเขาและเริ่มต้นใหม่ แต่โรวูมไม่มีความตั้งใจที่จะเล่นด้วย เธอไม่เหมือนเขา เธอพูดตรงกันข้ามกับคำกล่าวอ้างของเขา เธอเรียนรู้ที่จะยอมรับความเข้าใจและการเห็นอกเห็นใจผู้อื่น แต่เขายังคงยืนกรานว่าโลกนี้ได้ละทิ้งเขาไปแล้ว ในขณะที่ยังคงทรยศต่อผู้ที่ไว้ใจเขามากที่สุด

Ro-woom บลัฟว่าเธอมีหลักฐานทั้งหมดที่จะตัดสินเขา โดยเปิดเผยความจริงเพียงพอที่จะทำให้เขาตกใจ คำเตือนของเขาหลุดออกไป เขาเปิดโทรศัพท์ส่วนตัว และระบบของดาจองจะเชื่อมต่อและส่งสัญญาณไปยังอัยการโดยอัตโนมัติด้วยลิงก์สุดท้ายที่เชื่อมโยงเจย์กับอาชญากรรมของเขา

เจย์รู้ตัวแทบจะในทันทีว่าโรวูมหลอกเขา แต่ก็สายเกินไปที่จะหยุดมัน เขาเค้นเธอด้วยความโกรธ กรีดร้องว่าเขากำลังจะฆ่าเพื่อนของเธอทั้งหมดและทำให้เธอเป็นของเขาตลอดไป เขาชักปืนออกมา แต่ในขณะนั้นมูยองก็มาถึงและยิงเขาแทน โรวูมหยุดมูยองไม่ให้ยิงปืนนัดที่สอง ขณะที่ตำรวจซึ่งนำโดยอัยการรยูเข้ามารุมล้อมที่เกิดเหตุ

การทดลองหลายครั้งตามมา เจย์ซึ่งเผาสะพานทุกแห่งที่เขาเคยสร้างอย่างได้ผล ถูกตัดสินจำคุกโดยไม่มีความหวังเพียงเล็กน้อยหรือไม่มีเลยที่จะพิจารณาคดีใหม่ได้สำเร็จ ด้วยความช่วยเหลือจากอัยการ Ryu การใช้อาวุธปืนอย่างผิดกฎหมายของ Mu-young ถือเป็นการป้องกันตัว สิ่งนี้ทำให้ Mu-young เป็นอิสระในการปกป้อง Jeokmok Kids ทั้งสามในการพิจารณาคดี แจอินเป็นพยานถึงผลกระทบทางจิตใจที่จ็อกมกทรมานและฝึกฝนกับพวกเขา จากนั้น Mu-young ก็แยกการกล่าวปิดสคริปต์ของเขาออกเพื่อสนับสนุนการร้องขอทางอารมณ์ต่อผู้พิพากษาให้ปล่อยให้ Jeokmok Kids เลือกอนาคตของพวกเขาเอง ซึ่ง Jeokmok ปฏิเสธพวกเขา

เมื่อถูกถาม Ro-woom บอกว่าเธอไม่ต้องการการผ่อนปรน — ในฐานะเหยื่อ เธอต้องการเห็นความยุติธรรมถูกกระทำ เหยื่อของเธอก็คงไม่ต่างกัน ในท้ายที่สุด Jeokmok Kids แต่ละคนถูกตัดสินจำคุกน้อยกว่าสองปีและได้รับการยกย่องจากสาธารณชนในการรับผิดชอบต่อการกระทำของพวกเขา

จากนั้นตอนจบก็จบลงแบบแฮปปี้ (ยกเว้นเจย์ที่ต้องเน่าเปื่อยในคุกและไม่ได้เจอโรวูมอีก) Ro-woom ประสบความสำเร็จในการฟ้องร้องเรียกค่าเสียหายจากการถูกคุมขังโดยมิชอบครั้งก่อน ผู้ประสบภัย Navis Well-Being ได้รับเงินชดเชย มูยองคืนดีกับแม่ของเขา โยฮันและแจอินประกาศความสัมพันธ์อย่างเป็นทางการ Jeokmok Kids กลับมารวมตัวกันอีกครั้ง (และ Da-jung ยิ้มเพราะฉันคิดว่าเป็นครั้งแรกของรายการนี้ทั้งหมด!) Ringo ฟื้นตัวเต็มที่ และพวกเขาทั้งหมดก็ย้ายเข้าไปอยู่ในบ้านหลังใหม่ด้วยกัน

โรวูมไปเยี่ยมพ่อของมูยองในคุกและขอโทษสำหรับการหลอกลวงที่ทำลายชีวิตและครอบครัวของเขา เธอรู้ว่าฝันร้ายทุกคืนเป็นอย่างไร และตอนนี้เธอพบความสงบแล้ว เธอหวังว่าเขาจะนอนหลับสนิท เธอและมูยองทิ้งรามยอนไว้ที่หลุมฝังศพของพ่อแม่ จากนั้นจึงปิดสัญญาทนายความ/ลูกความอย่างเป็นทางการ เราจบลงด้วยการที่ Jeokmok Kids ทะเลาะกันขณะที่พวกเขาซ่อมแซมบ้านใหม่ และ Mu-young แวะมาหา Ro-woom ด้วยเหตุผลส่วนตัว ไม่ใช่เพื่ออาชีพ

ฉันไม่แน่ใจจริงๆว่าข้อสรุปแบบไหน หลอกลวงอย่างน่ายินดี กำลังจะมาถึงแต่ต้องบอกว่าค่อนข้างพอใจกับตัวนี้ ในขณะที่การเผชิญหน้าครั้งสุดท้ายของ Ro-woom กับ Jay นั้นให้ความรู้สึกถึงบรรยากาศที่ชวนหดหู่เล็กน้อย (ในขณะที่ฉันเฝ้ารอจนกว่ารองเท้าอีกข้างจะหล่นและใครบางคนต้องตกอยู่ในอันตรายอีกครั้ง) มันก็ช่วยผลักดันสิ่งที่ฉันคิดว่าเป็นประเด็นหลักที่รายการพยายามทำมาตลอด: ความสำคัญของการทำความเข้าใจและการพึ่งพาซึ่งกันและกันเพื่อรับการสนับสนุน ด้วยความเข้าใจเท่านั้น ทำไม ผู้คนสามารถตัดสินใจบางอย่างได้ เราสามารถเรียนรู้ที่จะมองพวกเขาว่าพวกเขาเป็นใครแทนที่จะดูสิ่งที่พวกเขาทำ จากนั้นจึงทำงานร่วมกับพวกเขาเพื่อ “สร้างผลลัพธ์ที่ดีกว่า” อย่างที่ตัวละครของเราชอบพูด แต่ความเข้าใจนั้นก็เป็นถนนสองทาง

นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมส่วนที่ฉันชอบที่สุดในตอนสุดท้ายนี้เกี่ยวกับตัวละครของเราที่เปลี่ยนแปลงกันและกันไปในทางที่ดีขึ้น: โรวูมขอความช่วยเหลือ เจ้านายของมูยองไม่ยอมเลิกกับเขา โยฮันมาช่วยเหลือนาซา เด็กเจ๊กมกแต่ละคนจะมีคนมารับพวกเขาเมื่อได้รับการปล่อยตัว และการโต้ตอบของอัยการรยูกับมูยอง โรวูม และดาจองเกือบทั้งหมด

โดยรวมแล้วฉันจะไม่พูดว่าฉันรัก หลอกลวงอย่างน่ายินดีแต่ฉันก็ไม่ชอบมันเช่นกัน และแม้ว่าฉันจะมีข้อตำหนิที่ค่อนข้างใหญ่ (โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่เกี่ยวข้องกับลักษณะนิสัยของ Yo-han และการใช้น้อยเกินไป) ประเด็นที่ใหญ่ที่สุดของฉันก็คือฉันดีใจที่ตัวละครที่ฉันสนใจอย่างแท้จริงได้ก้าวไปสู่อนาคตที่เปิดกว้างซึ่งพวกเขาต้องออกแบบเอง .

กระทู้ที่เกี่ยวข้อง